Postquam finitum est illud Paridis judicium, Juno quidem cum Minerva tristes, et iratis similes è scena redeunt, indignationem repulsæ gestibus professæ ; Venus verò gaudens et hilaris, lætitiam suam saltando, toto cum choro, professa est. Tunc de summo montis cacumine, per quamdam latentem fistulam, in excelsum prorumpit vino crocus diluta ; sparsimque deflens, pascentis capellas odoro perpluit imbre : donec in meliorem maculatæ speciem, canitiem propriam luteo colore mutarent. Jamque tota suave fragrante cavea, montem illum ligneum terræ vorago decepit.
Ecce quidam miles per mediam plateam dirigit cursum, petiturus, jam populo postulante, illam de publico carcere mulierem, quam dixi, propter multiforme scelus, bestiis esse damnatam, meisque præclaris nuptiis destinatam. Et jàm torus genialis scilicèt noster futurus, accuratissimè desternebatur lectus, Indica testudine perlucidus, plumea congerie tumidus, veste serica floridus. At ego, præter pudorem obeundi publicè concubitus, præter contagium scelestæ pollutæque feminæ, metu
