Tunc infelix, duplici filiorum morte percussus, magnis ærumnarum procellis æstuat. Nàm et juniorem incotàm sui funerari videbat ; et alterum, ob incestum, parricidiumque, capitis scilicèt damnatum iri certò sciebat. Ad hoc uxoris dilectæ nimium mentitis lamentationibus, ad extremum subolis impellebatur odium.
Vix dùm pompæ funebres sepulturæ filii fuerant explicatæ ; et statim ab ipso ejus rogo senex infelix, ora sua recentibus adhuc rigans lacrimis, trahensque cinere sordentem canitiem, foro se festinus immittit. Atque ibi tùm fletu, tùm precibus, genua etiam decurionum contingens, nescius fraudium pessimæ mulieris, in exitium reliqui filii plenis operabatur affectibus : illum incestum paterno thalamo, illum parricidam fraterno exitio, et in comminata novercæ nece sicarium.
