jàm capto sitiens, repertum vini poculum, in quo venenum latitabat inclusum, nescius fraudis occultæ, continuo perduxit haustu, qui, ubi fratri suo paratam mortem ebibit, exanimis terræ procumbit.
Illicò repentina pueri pernicie pædagogus commotus, ululabili clamore matrem totamque ciet familiam. Jamque cognito casu noxiæ potionis, variè quisque præsentium auctores insimulabant extremi facinoris. Sed dira illa femina, et malitiæ novercalis exemplar unicum, non acerba filii morte, non parricidii conscientia, non infortunio domus, non luctu mariti, vel ærumna funeris, commota, clade familiæ vindictæ compendium traxit, misitque protinus cursorem, qui vianti marito domus expugnationem nuntiaret, ac mox eodem ocius ab itinere regresso, personata nimia temeritate, insimulat privigni veneno filium suum interemptum. Et hic quidem non adeò mentiebatur, quòd jàm destinatam juveni mortem prævenisset puer, sed fratrem juniorem fingebat ideò privigni scelere peremptum, quòd ejus probrosæ libidini, qua se comprimere tentaverat, noluisset succumbere. Nec tàm immanibus contenta mendaciis, addebat, sibi quoque, ob detectum flagitium, eumdem illum gladium comminari.
