Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, II.djvu/242

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

calathum fætui gallinaceo destinatum, angulo solito collocato. Ita, uti fuerat jussum, procurante puero, gallina consuetæ lecticulæ spreto cubili, ante ipsos pedes domini præmaturum, sed magno prorsus futurum scrupulo, prodidit partum, non enim ovum, quod scimus, illud ; sed pinnis et unguibus, et oculis et voce etiam perfectum edidit pullum ; qui matrem suam continuò cœpit comitari.

Nec eo secius longè majus ostentum, et quod omnes meritò perhorrescerent, exoritur. Sub ipsa enim mensa, quæ reliquias prandii gerebat, terra dehiscente imitùs, largissimus emicuit fons sanguinis. Hinc resultantes uberrimæ guttæ, mensam cruore perspergunt ; ipsoque illo momento, quo stupore defixi mirantur ac trepidant divina præsagia ; concurrit unus è cella vinaria, nuntians omne vinum, quod olim diffusum fuerat, in omnibus doliis ferventi calore, et prorsus ut igni copioso subdito, rebullire. Visæ etiam intereà mustelæ, mortuum serpentem forinsecus mordicus attrahentes, et de ore pastoricii canis virens exsiluit ranula : ipsumque canem qui proximus consistebat, aries appetitum, unico morsu strangulavit.

Hæc tot ac talia, ingenti pavore domini illius, et familiæ totius ad extremum