Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, II.djvu/184

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

vetustum est, et multifariam rimis hiantibus quassum. Ad maritumque ejus dissimulanter conversus : Quin tu quicunque es homuncio, lucernam, ait, actutum mihi expedis : ut erasis intrinsecus sordibus, diligenter aptum usui possim dinoscere, nisi nos putas æs de malo habere. Nec quidquam moratus ac suspicatus acer et egregius ille maritus, accensa lucerna : Discede, inquit, frater, et otiosus adsiste, donec probè procuratum istud tibi repræsentem. Et cum dicto nudatus ipse, delato lumine, scabiem vetustam cariosæ testæ occipit exsculpere. At verò adulter, bellissimus ille pusio, inclinatam dolio pronam uxorem fabri, superincurvatus, securè dedolabat. At illa capite in dolium demisso, maritum suum astu meretricio tractabat ludicrè, hoc, et illud, et aliud, et rursùs aliud purgandum digito demonstrat suo : donec utroque opere perfecto, acceptis septem denariis calamitosus faber collo suo gerens dolium, coactus est ad hospitium adulteri perferre.

Pauculis ibi diebus commorati, et munificentia publica saginati, vaticinationisque crebris mercedibus suffarcinati piissimi illi