Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, II.djvu/158

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

miserat, quod incuriosè ponè culinæ fores non altiusculè suspensum, canis adæque venaticus latenter invaserat, lætusque præda, properè custodientes oculos evaserat. Quo damno cognito, suaque reprehensa negligentia, coquus diù lamentatus lacrymis inefficacibus, jàm jàmque domino cœnam flagitante mœrens, et ut cunque metuens, altius filio suo parvulo consalutato, arreptoque funiculo, mortem sibi nexu laquei comparabat.

Nec tamen latuit fidam uxorem ejus casus extremus mariti, sed funestum nodum violenter invadens manibus ambabus : Adeone, inquit, præsenti malo perterritus, mente excidisti tua ? nec fortuitum istud remedium quod Deorum providentia subministrat, intueris ? Nàm, si quid in ultimo fortunæ turbine respicis, expergitè mihi ausculta ; et advenam istum asinum remoto quodam loco deductum jugula, femurque ejus ad similitudinem perditi detractum, et accuratius in protrimentis sapidissimè decoctum, appone domino, cervini vice. Nequissimo verberoni sua placuit salus de