pænissimè contrivi. Quæ res circumstantium ab emptione meâ, utpote ferocissimi, deterruit animos.
Tunc præco diruptis faucibus, et raucâ voce saucius, in meas fortunas ridiculos construebat jocos. Quem ad finem canterium istum vænui frustrà subjiciemus, et vetulum, extritis ungulis debilem, et colore deformem, et in hebeti pigritia ferocem, nec quidquam amplius quàm ruderarium cribrum ? Quare vel donemus eum cupiam, si qui tamen fœnum suum perdere non gravatur. Ad istum modum præco ille cachinnos circumstantibus commovebat.
Sed illa fortuna mea sævissima, quàm per tot regiones jàm aufugiens effugere, vel præcedentibus malis placare non potui, rursùm in me cæcos detorsit oculos : et emptorem aptissimum duris meis casibus mirè repertum objecit, scitote qualem, cinædum, et senem, calvum quidem, cincinnis semicanis et pendulis capillatum : unum de triviali popularium fece, qui per plateas et oppida cymbalis et crotalis personantes,
