doceat : senex alius, magnus ille quidem, gravatus annis, totus in baculum pronus, et lassum trahens vestigium, ubertim lacrymans, per viam proximat : visisque nobis, cum fletu maximo singulorum juvenum genua contingens, sic adorat : Per fortunas, vestrosque genios, sic ad meæ senectutis spatia validi lætique veniatis, decepto seni subsistite, meumque parvulum ab inferis ereptum canis meis reddite. Nepos nàmque meus, et itineris hujus suavis comes, dùm fortè passerem, incantantem sepiculæ, consectatur arripere ; delapsus in proximam foveam, quæ fruticibus imis subpatet, in extremo jàm vitæ consistit periculo : quippè cùm sic de fletu ac voce ipsius avum sibi sæpiculè clamitantis, vivere illum quidem sentiam, sed per corporis ut videtis, mei defectam valetudinem, opitulari nequeam. At vobis, ætatis et roboris beneficio, facile est suppetiari miserrimo seni, puerumque illum novissimum successionis meæ, atque unicam stirpem, sospitem mihi facere.
Sic deprecantis, suamque canitiem distrahentis, totos quidem miseruit. Sed unus, præ cæteris et animo fortior, et ætate juvenior,
