quibusvis lupis et ursis sæviores, quos ad tutelæ præsidia curiosè fuerant alumnati, jubilationibus solitis et cujuscemodi vocibus nobis inhortantur. Qui, præter genuinam ferocitatem, tumultu suorum exasperati contra nos ruunt ; et undique laterum circumfusi passim insiliunt, et sine ullo delectu jumenta simul et homines lacerant : diuque grassati, plerosque prosternunt. Cerneres, non tàm hercules memorandum, quàm miserandum spectaculum, canes copiosos, ardentibus animis alios fugientes arripere, alios stantibus inhærere, quosdam jacentes inscendere, et per omnem nostrum commeatum morsibus ambulare.
Ecce tanto periculo malum majus insequitur. De summis enim tectis, ac de proximo colle rusticani illi saxa super nos raptim devolvunt : ut discernere prorsùs nequiremus, qua potissimum caveremus clade, comminus canum, an eminus lapidum. Quorum quidem unus caput mulieris, quæ meum dorsum residebat, repentè percussit. Quo dolore commota, statim fletu cum clamore sublato, maritum suum
