ac per hoc meritò pennatum proditum, dùm in altum et adusque cœlum subsilit ac resultat : formidans scilicèt igniferæ morsum Chimæræ.
Nàm et illi pastores qui nos agebant, in speciem prælii manus obarmaverant. Hic lanceam, ille venabulum, alius gerebat spicula, fustem alius : sed et saxa, quæ salebrosa semita largiter subministrat. Erant qui sudes præacutas attollerent, plerique tamen ardentibus facibus proterrebant feras, nec quidquam præter unicam tubam deerat, quin acies esset præliaris.
Sed nequidquam frustrà timorem illum satis inanem perfuncti, longè pejores inhæsimus laqueos. Nàm lupi, forsitàn confertæ juventutis strepitu, vel certè nimiâ luce flammarum deterriti, vel etiam aliorsum grassantes, nulli contrà nos aditum tulerunt ; ac ne procul saltem ulli comparuerant. Villæ verò, quàm fortè tunc præteribamus, coloni, multitudinem nostram latrones rati, satis agentes rerum suarum, eximieque trepidi, canes rabidos et immanes, et
