Ad hunc modum vaticinata mulier, acu crinali capite deprompta, Thrasylli convulnerat tota lumina : eumque prorsus exoculatum relinquens, dum dolore nescio crapula eum somno discutit ; arrepto nudo gladio, quo se Tlepolemus solebat accingere, per mediam civitatem cursu furioso proripit se, procul dubio nescio quod scelus gestiens, monumentum mariti contendit. At nos, et omnis populus, nudatis totis ædibus, studiosè consequimur : hortati mutuò ferrum vesanis extorquere manibus. Sed Charite capulum Tlepolemi propè assistens, gladioque fulgenti singulos abigens, ubi fletus uberes et lamentationes varias cunctorum intuetur. Abjicite, inquit, importunas lacrymas, abjicite luctum meis virtutibus alienum. Vindicavi mei mariti cruentum peremptorem : punita sum funestum mearum nuptiarum prædonem, jàm tempus, ut isto gladio deorsus ad meum Tlepolemum viam quæram. Et, enarratis ordine singulis, quæ sibi per somnium nuntiaverat maritus, quoque astu Thrasyllum inductum petisset, ferro sub papillam dexteram transadacto, corruit : et in suo sibi
