quisquam persentiscat familiarium, quoad dies reliquos metiatur annus. Promissioni fallaciosæ mulieris oppressus succubuit Thrasyllus : et prolixè consentit de furtivo concubitu, noctemque et opertas exoptat ultro tenebras, uno potiundi studio postponens omnia. Sed heus tu, inquit Charite, quàm probè veste contectus, omnique comite viduatus, prima vigilia fores meas tacitus accedas, unoque sibilo contentus, nutricem istam meam opperiare : quæ claustris adhærens excubabit adventui tuo, nec secius, patefactis ædibus, acceptum te nullo lumine conscio, ad meum perducet cubiculum.
Placuit Thrasyllo scena feralium nuptiarum, nec sequius aliquid suspicatus, sed expectatione turbidus, de diei tantùm spatio et vesperæ mora querebatur. Sed ubi sol tandem nocti decessit, ex imperio Charites adornatus, et nutricis captiosa vigilia deceptus, irrepit cubiculum, pronus spei. Tunc anus, de jussu dominæ, blandiens ei, furtim depromptis calicibus, et œnophoro, quod immixtum vino soporiferum gerebat venenum, crebris potionibus avidè et securè haurientem, mentita
