affectat, duobus comitibus, qui forte paululùm processerant, tertium me facio. Et, dùm ausculto quid sermonis agitaretur, alter exerto cachinno, parce, inquit, in verba ista hæc tàm absurda, tàmque immania mentiendo. Isto accepto, sititor alioqui novitatis, immò vero, inquam, impertite sermone non quidem curiosum, sed qui velim scire vel cuncta, vel certe plurima : simul jugi, quod insurgimus, asperitudinem fabularum lepida jucunditas levigabit.
At ille qui cœperat, næ, inquit, istud mendacium tàm verum est, quàm si quis velit dicere, magico susurramine amnes agiles reverti, mare pigrum colligari, ventos inanimes expirare, solem inhiberi, lunam despumari, stellas evelli, diem tolli, noctem teneri. Tunc ego in verba fidentior, heus tu, inquam, qui sermonem jeceras priorem, ne pigeat te, vel tædeat reliqua pertexere. Et ad alium : Tu verò crassis auribus, et obstinato corde respuis quæ forsitàn verè perhibeantur. Minùs herculè calles pravissimis opinionibus ea putari mendacia, quæ vel auditu nova, vel visu rudia, vel certè supra captum cogitationis
