pessimæ illæ lamiæ noxiis animis armatæ venerint, venient autem scio : neque omninò sermonem conferas ; et, si id tolerare pro genuina simplicitate, proque animi tui teneritudine non poteris, certè de marito nil quidquam vel audias, vel respondeas. Nam et familiam nostram jàm propagabimus, et hic adhuc infantulus uterus gestat nobis infantem alium : si texeris nostra secreta silentio, divinum ; si profanaveris, mortalem.
Nuntio Psyche læta florebat, et futuri pignoris gloria gestiebat, et materni nominis dignitate gaudebat. Crescentes dies et menses exeuntes anxia numerat : et sarcinæ nescia rudimenta miratur, de brevi punctulo tantùm incrementulum locupletis uteri. Sed jàm pestes illæ, teterrimæque furiæ anhelantes vipereum virus, et festinantes, impia celeritate navigabant.
Tunc sic iterum momentarius maritus suam Psychem admonet : dies ultima et casus extremus, et sexus infestus, et sanguis inimicus jàm sumpsit arma, et castra commovit, et aciem direxit, et classicum personavit. Jàm mucrone destricto jugulum tuum nefariæ tuæ sorores petunt. Heu quantis urgemur cladibus Psyche dulcissima ! Tui nostrique
