Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, I.djvu/429

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

demonstrat, lavacroque pulcherrimo et inhumanæ mensæ lautitiis eas opiparè reficit : ut, illarum prorsus cœlestium divitiarum copiis affluentibus satiatæ, jàm præcordiis penitus nutrirent invidam.

Denique altera earum satis scrupulosè curiosèque percontari non desinit, quis illarum rerum cœlestium dominus, quisvè vel qualis ipsius sit maritus. Nec tamen Psyche conjugale illud præceptum ullo pacto temerat, vel pectoris arcanis exigit ; sed è re natâ confingit, esse juvenem quemdam, et speciosum, commodùm lanoso barbitio genas inumbrantem, plerumque rurestribus et montanis venatibus occupatum. Et, ne qua sermonis procedentis labe consilium tacitum proderetur : auro facto, gemmosisque monilibus onustas eas, statim vocato Zephyro tradit reportandas.

Quo protenus perpetrato, sorores egregiæ domum redeuntes, jàmque gliscentis invidiæ felle flagrantes, multa secum sermonibus mutuis perstrepebant. Sic denique infit altera : En orba et sæva et iniqua fortuna ! hoccine tibi complacuit, ut utroque