concedit Psyche cubitum. Jàmque provecta nocte clemens quidam sonus aures ejus accidit. Tunc virginitati suæ pro tantâ solitudine metuens, et pavet, et horrescit : et quovis malo plus timet, quod ignorat. Jàmque aderat ignobilis maritus, et torum inscenderat, et uxorem sibi Psychem fecerat, et ante lucis exortum properè discesserat : statim voces cubiculo præstolatæ, novam nuptam interfecta virginitatis curant. Hæc diutino tempore sic agebantur. Atque ut est natura redditum, novitas per assiduam consuetudinem delectationem ei commendarat : et sonus vocis incertæ solitudinis erat solatium.
Interea parentes ejus indefesso luctu, atque mœrore animi consenescebant. Latiùsque porrecta fama, sorores illæ majores cuncta cognorant, propereque mœstæ atque lugubres, deserto Lare, certatim ad parentum suorum conspectum, affatumque perrexerant. Eâ nocte ad suam Psychem sic infit maritus : namque præter oculos, et manibus et auribus sentiebatur : Psyche dulcissima, et cara uxor, exitiabile tibi periculum minatur fortuna sævior, quod observandum pressiore cautela censeo. Sorores jàm tuæ mortis opinione turbatæ, tuumque vesti-
