Sed monitis cœlestibus parendi necessitas misellam Psychem ad destinatam pœnam efflagitabat. Perfectis igitur feralis thalami cum summo mœrore sollemnibus, toto prosequente populo, vivum producitur funus : et lacrymosa Psyche comitatur non nuptias, sed exequias suas.
Ac, dùm mœsti parentes, et tanto malo perciti, nefarium facinus perficere contantur, ipsa illa filia talibus eos adhortatur vocibus : Quid infelicem senectam fletu diutino cruciatis ? quid spiritum vestrum, qui magis meus est, crebris ejulatibus fatigatis ? quid lacrymis inefficacibus ora mihi veneranda fœdatis ? quid laceratis in vestris oculis mea lumina ? quid canitiem scinditis ? quid pectora, quid ubera sancta tunditis ? Hic erunt vobis egregiæ meæ formositatis præclara præmia. Invidiæ nefariæ letali plaga percussi, serò sentitis. Cùm gentes et populi celebrarent nos divinis honoribus, cùm novam me Venerem ore consono nuncuparent : tunc dolere, tunc flere, tunc me jàm quasi peremptam lugere debuistis. Jàm sentio, jàm video, solo me nomine Veneris perisse. Ducite me, et, cui sors addixit, scopulo sistite. Festino felices istas nuptias obire : festino generosum illum maritum meum videre. Quid differo ? quid detrecto venien-
