Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, I.djvu/385

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

nomine puella nuncupabatur) corâm ostendit. Et tota illa prolata de formositatis æmulatione fabula, gemens ac fremens indignatione : Per ego te, inquit, maternæ caritatis fœdera deprecor, per tuæ sagittæ dulcia vulnera, per flammæ istius mellitas uredines, vindictam tuæ parenti, sed plenam tribue : et pulcritudinem contumacem reverenter vindica ; idque unum, et præ omnibus unicum volens effice. Virgo ista amore flagrantissimo teneatur hominis extremi ; quem et dignitatis et patrimonii simul, et incolumitatis ipsius fortuna damnavit, tamque infimi, ut per totum orbem non inveniat miseriæ suæ comparem.

Sic effata, et osculis hiantibus filium diù ac pressulè saviata, proximas oras reflui littoris petit, plantisque roseis vibrantium fluctuum summum rorem calcavit. Ecce jam profundi maris udo resedit vertice : et ipsum quod incipit velle, statim quasi pridem præcepit, non moratur marinum obsequium. Adsunt Nerei filiæ, chorum canentes, et Portunus cærulis barbis hispi-