Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, I.djvu/37

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

son cœur et de son argent[1]. Ils le déférèrent comme un magicien (l’accusateur s’appelloit Sicinius

    sa barbe affreuse, sa poitrine velue ; et par reprocher à Apollon une propreté extrême : Marsias, quod stultitiæ maximum specimen est, non intelligens se deridiculo haberi, priusquam tibias occiparet inflare prius de se et Apolline quædam deliramenta barbarè effutivit : laudans sese quod erat et coma relicinus, et barba squallidus, et pectore hirsutus, et arte tibicen, et fortuna egenus, contrà Apollinem, ridiculum dictu adversis virtutibus culpabat. Quod Apollo esset et coma intonsus, et genis gratus, et corpore glabellus, et arte multiscius, et fortuna opulentus..... Lingua fatidica seu tute oratione, seu versibus malis, utrobique fecundia æquipari..... Risere Musæ, cum audirent hoc genus crimina, sapienti exoptanda, Apollini objectata et tibicinem illum certamine superatum, velut ursum bipedem, corio execto nudis et laceris visceribus reliquerunt (Apul. Florid.). Notez qu’Apulée assure que son accusateur n’étoit qu’un gros paysan fort laid. Mihi istud crede quamquam teterrimum os tuum minimum à Thyesta vagiis demutet, tamen profecto discendi cupidine speculum inviseres, et aliquando relicto aratro mirârere tot in facie tua sulcos rugarum. At ego non mirer, si boni consulis me de isto distortissimo vultu tuo dicere, de moribus tuis multo truculentioribus reticere (Apul. Apolog.).

  1. Apulée n’avoit pas besoin d’une grande justification, par rapport au premier article ; car, puisque, par des raisons de santé, Pudentilla s’étoit déterminée à un second mariage, avant même que d’avoir vu ce prétendu magicien, la jeunesse, la bonne mine, le beau caquet, l’esprit et les autres agrémens d’Apulée, étoient un charme plus que suffisant à le