Nec paucos fortissimi collegii solers species ad munus obeundum arrexerat. Quorum præ cæteris Thrasyleon factionis optione delectus, ancipitis machinæ subit aleam. Jàmque habili corio, et mollitie tractabili, vultu ferino sese recondit. Tunc tenui sarcimine summas oras ejus adæquamus ; et juncturæ rimam, licet gracilem, setæ circumfluentis densitate sepimus : ad ipsum confinium gulæ, quâ cervix fuerat execta, Thrasileonis caput subire cogimus ; parvisque respiratui circà nares et oculos datis foraminibus, fortissimum socium nostrum prorsùs bestiam factum, immittimus caveæ modico præstinatæ pretio : quàm constanti vigore festinus irrepsit ipse.
Ad hunc modum prioribus inchoatis, ad reliqua fallaciæ pergimus. Sciscitati nomen cujusdam Nicanoris, qui genere Thracio proditus, jus amicitiæ summum cum illo Demochare colebat, litteras affingimus, ut venationis suæ primitias bonus amicus videretur ornando muneri dedicasse. Jàmque provecta vespera abusi præsidio tenebrarum, Thrasyleonis caveam Demochari cum literis illis adulterinis offerimus : qui demiratus
