manus umerum subit, ictu per articulum medium temperato, prorsus abscindimus ; atque ibi brachio relicto, multis laciniis offulto vulnere, ne stillæ sanguinis vestigium proderent, cæterum Lamachum raptim reportamus.
Ac dùm trepidi regionis urgemur gravi tumultu, et instantis periculi metu terremur ad fugam ; nec vel sequi propere, vel remanere tutò potest : vir sublimis animi, virtutisque præcipuus, multis nos affatibus, multisque precibus quæsens adhortatur, per dextram Martis, per fidem sacramenti, bonum commilitonem cruciatu simul et captivitate liberaremus. Cur enim manui, qua rapere et jugulare sola posset, fortem latronem supervivere ? Sat se beatum, qui manu socia volens occumberet. Cumque nulli nostrum spontale parricidium suadens, persuadere posset : manu reliquâ sumptum gladium suum, diùque deosculatus, per medium pectus ictu fortissimo transadigit. Tunc nos magnanimi ducis vigore venerato, corpus reliquum veste lineâ diligenter convolutum, mari celandum commisimus. Et nunc jacet noster Lamachus elemento toto sepultus. Et ille quidem dignum virtutibus suis vitæ terminum posuit.
