Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, I.djvu/297

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

denique ac multum mecum ipse deliberavi, an nequissimam facinorosissimamque feminam illam spissis calcibus feriens, et mordicitus adpetens necare deberem. Sed ab incepto temerario melior me sententia revocavit ; ne morte multata Fotide, salutares mihi suppetias rursus extinguerem.

Dejecto itaque et quassanti capite, ac demussata temporali contumelia, durissimo casui meo serviens, ad equum illum vectorem meum probissimum in stabulum concedo : ubi alium etiam Milonis quondam hospitis mei asinum stabulantem inveni. Atque ego rebar, si quod inesset mutis animalibus tacitum ac naturale sacramentum, agnitione ac miseratione quâdam inductum equum illum meum, hospitium, loca ac lautia mihi præbiturum. Sed, proh Jupiter hospitalis, et fidei secreta numina ! præclarus ille vector meus cum asino capita conferunt, in meamque perniciem illicò consentiunt : et, verentes scilicet cibariis suis, vix me præsepio videre proximantem, dejectis auribus jàm furentes, infestis calcibus insequuntur, et abigor quàm procul ab ordeo quod apposueram vesperi meis manibus illi gratissimo famulo.