Hæc adhuc me loquente, manu firmiter injecta Milo, jussis balnearibus adsequi, producit ad lavacrum proximum. At ego vitans oculos omnium, et quem ipse fabricaveram risum obviorum declinans, lateri ejus adambulabam obtectus. Nec qui laverim, qui terserim, qui domum rursùm reverterim, præ rubore memini. Sic omnium oculis, nutibus, ac denique manibus denotatus, impos animi stupebam.
Raptim denique paupertina Milonis cænula perfunctus, causatusque capitis acrem dolorem, quem mihi lacrymarum adsiduitas incusserat, cubitum venia facilè tributa concedo. Et abjectus in lectulo meo, quæ gesta fuerant singula mœstus recordabar ; quoad tandem Fotis mea, dominæ suæ cubito procurato, sui longè dissimilis advenit. Non ex læta facie nec sermone dicaculo, sed vultuosam frontem rugis insurgentibus asseverabat.
Contanter ac timidè denique sermone prolato : Ego, inquit, ipsa confiteor ultrò,
