Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, I.djvu/261

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

quidem, quod seriò vindicandum est, ne, ipse qui commisit, potest diffiteri ; sed una tantum subcisiva sollicitudo nobis relicta est, ut cæteros socios tanti facinoris requiramus. Nec enim verisimile est hominem solitarium tres tàm validos evitasse juvenes. Prohinc tormentis veritas eruenda. Nam et qui comitabatur eum puer clanculo profugit, et res ad hoc deducta est, ut per quæstionem sceleris sui participes indicet : ut tàm diræ factionis formido funditus perimatur.

Nec mora, cum ritu Græciensi ignis et rota, tùm omne flagrorum genus inferuntur. Augetur oppido, immò duplicatur mihi mœstitia, quod integro saltem mihi mori non licuerit. Sed anus illa, quæ suis fletibus cuncta turbaverat, priùs, inquit, optimi cives, quàm latronem istum miserorum pignorum meorum peremptorem cruci adfigatis, permittite corpora necatorum revelari ; ut et formæ simul et ætatis contemplatione magis magisque ad justam indignationem arrecti, pro modo facinoris sæviatis.

His dictis applauditur : et illicò me magistratus ipsum jubet corpora, quæ lectulo