Page:Apulée - Les Métamorphoses, Bastien, 1787, I.djvu/217

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

tinguitur ; ut vix improvidæ noctis caligine liberati digitis pedum detunsis ob lapides, hospitium defessi rediremus.

Dùmque jàm in vicum proximamus, ecce tres quidam vegetis et vastulis corporibus fores nostras ex summis viribus irruentes, ac ne præsentia quidem nostra tantillum conterriti, sed magis magisque cumulatione virium crebrius insultantes, ut nobis, ac mihi potissimum, non immeritò latrones esse, et quidem sævissimi viderentur. Statim denique gladium, quem veste meâ contectum ad hos usus extuleram, sinu liberatum arripio. Nec cunctatus, medios latrones invado : ac singulis, ut quemque colluctantem offenderam, altissimè demergo, quoad tandem ante ipsa vestigia mea, vastis et crebris perforati vultibus, spiritus efflaverint. Sic præliatus, jàm tumultu eo Fotide suscitatâ, patefactis ædibus anhelans, et sudore perlutus, irrepo : meque statim, utpote pugnacium latronum vicem Geryoneæ cædis fatigatum, lecto simul et somno tradidi.

Finis libri secundi.