Propheta sic propitiatus, herbulam quampiam ter ob os corporis, et aliam pectori ejus imponit. Tunc orientem obversus, et incrementa solis augusti tacitus imprecatus, venerabilis scenæ facies studia præsentium ad miraculum tantum certatim adrexit. Immitto me turbæ socium, et ponè ipsum lectulum editiorem quemdam lapidem insistens, cuncta curiosis oculis arbitrabar. Jàm tumore pectus extolli ; jàm salubris vena pulsari ; jàm spiritu corpus impleri : et adsurgit cadaver, et profatur adulescens : Quid, oro, me post Lethæa pocula, jàm Stygiis paludibus innatantem, ad momentariæ vitæ reducitis officia ? Desine jàm, precor, desine, ac me in meam quietem permitte.
Hæc audita vox de corpore. Sed aliquanto propheta commotior : Quin refers, ait, populo singula tuæque mortis illuminas arcana ? An non putas, devotionibus meis posse Diras invocari ? posse tibi lassa membra
