Ac, dum in proxima platea refovens animum, infausti atque improvidi sermonis mei serò reminiscor, dignumque me pluribus etiam verberibus fuisse merito consentio.
Ecce jàm ultimum defletus atque conclamatus processerat mortuus, rituque patrio utpote unus de optimatibus, pompa funeris publici ductabatur per forum. Occurrit ad latus quidam mæstus in lacrymis, genialem canitiem revellens senex : et, manibus ambabus invadens torum, voce contentâ quidem, sed assiduis singultibus impeditâ. « Per fidem vestram, inquit, Quirites, per pietatem publicam, perempto civi subsistite, et extremum facinus in nefariam scelestamque istam feminam severiter vindicate. Hæc enim, nec ullus alius, miserum adulescentem sororis meæ filium in adulteri gratiam, et ob prædam hæreditariam extinxit veneno ».
Sic ille senior lamentabiles questus singultim instrepebat. Sævire vulgus interdùm, et facti verisimilitudine ad criminis
