Hæc mecum ipse disputans, fores Milonis accedo : et, quod ajunt, pedibus in sententiam meam vado. Nec tamen domi Milonem, vel uxorem ejus offendo, sed tantùm caram meam Fotidem : quæ suis dominis parabat viscum fartim concisum, et pulpam frustatim confectam, in abacum ad pascua jurulenta : et quidem naribus jam mihi hariolabar tucetum perquam sapidissimum. Ipsa linea tunica mundulè amicta, et russea fasciola pænitente altiusculè sub ipsas papillas succinctula, illud cibarium vasculum floridis palmulis rotabat in circulum ; et in orbis flexibus crebra succutiens, et simul membra sua leniter illubricans, lumbis sensim vibrantibus, spinam mobilem quatiens placidè, decenter inundabat. Isto aspectu defixus obstupui, et mirabundus steti ; steterunt et membra quæ jacebant antè. Et tandem ad illam, quàm pulchrè, quàmque festivè, inquam, Fotis mea, pollulam istam natibus circumtorques ? quàm mellitum pulmentum apparas ? Felix et certius beatus, cui permiseris illuc digitum intingere.
Tunc illa lepida alioquin et dicacula puella, discede, inquit, miselle : quam procul à meo foculo discede, nam si te vel modicè meus igniculus afflaverit, urêris
