Milonem hospitem sine ulla querela deseram, sed planè, quod officiis integris potest effici, curabo sedulò. Quotiens itineris hujus ratio nascetur, numquam erit ut non apud te devortar.
Dùm hunc et hujusmodi sermonem altercamur, paucis admodùm confectis passibus, ad domum Byrrhenæ pervenimus, atria longè pulcherrima, columnis quadrifariam per singulos angulos stantibus, attollebant statuas Palmaris Deæ. Facies quaquà pinnis explicitis sine gressu pilæ volubilis, instabile vestigium plantis roscidis decitantes : nec ut maneant inhærent, et jam volare creduntur. Ecce lapis Parius in Dianam factus tenet libratam totius loci medietatem, signum perfectè luculentum, veste reflatum, procursu vegetum, introeuntibus obvium, et majestate numinis venerabile. Canes utrinque secus Deæ latera muniunt ; qui canes et ipsi lapis erant. His oculi minantur, aures rigent, nares hiant, ora sæviunt ; et, sicunde latratus de proximo ingruerit, eum putabis de faucibus lapideis exire, et, in quo summum specimen operæ fabrilis egregius ille signifex prodidit, sublatis canibus in pectus arduis, pedes imi resistunt, currunt priores.
