conscius scilicet, mori cupis, nos cucurbitæ caput, non habemus, ut pro te moriamur. Non longè, inquam, lux abest, et præterea, quid viatori de summa pauperie latrones auferre possunt ? An ignoras inepte, nudum nec à decem palæstritis despoliari posse ? Ad hæc ille marcidus et semisopitus, in alterum latus evolutus : Undè autem, inquit, scio, an convennone illo tuo, cum quo serò deverteras, jugulato, fugæ mandes præsidium ? Illud horæ memini me, terra dehiscente, ima Tartara, inque his canem Cerberum prorsus esurientem mei prospexisse. Ac recordabar profectò, bonam Meroen non misericordia jugulo meo pepercisse, sed sævitia cruci me reservasse.
In cubiculum itaque reversus, de genere tumultuario mortis mecum deliberabam. Sed cùm nullum alium telum mortiferum fortuna, quàm solum mihi grabatulum subministraret : Jam jam grabatule, inquam, animo meo carissime, qui mecum tot ærumnas exanclasti, conscius et arbiter quæ nocte gesta sunt, quem solum in meo reatu testem innocentiæ citare possum : tu mihi ad inferos festinanti subministra telum salutare. Et cum
