« Ben so qe vestre sire oit grant ardiment,
« Dolent sui quant à lui ofent,
« Mais à çeste fois no alo altrement. »
Dist li mesaçe : « A Damenedé vos rent. »
Conçé demande, al çamin se metent ;
Via s’en vait, non fait arestament.
Tant sont alé por poi et por pendent,
Asa duro pena e torment,
Ven à Costantinopoli et ilec desent.
Li roi trovon ad un son parlement
O il avoit de baron plus de çent,
Qe tot erent e saçi e valent.
Li mesaçer no fo mie vilan ;
Tant çerchent li mont e li plan
Qe in Costantinopoli venent une deman.
Li enperer trovent ilec davan.
De soa file molto estoit çoian,
Qe avec lui l’avoit viva e san.
Se lol saüst l’inperer K. el man,
En soa vite n’en fust si çoian,
Qe plu l’amava de ren qe fust vivan.
Dist li mesajes : « Çentil rois sovran,