Page:Andry - Remarques de médecine sur différents sujets.djvu/97

Le texte de cette page a été corrigé et est conforme au fac-similé.

On peut ajouter à ceci la remarque d’Olier sur l’Aphorisme 27. de la 4e section, où[1] Hippocrate observe que ceux qui dans le cours d’une fiévre ont perdu beaucoup de sang, ne manquent gueres quand ils commencent à guerir, de faire des déjections pleines d’eaux & de cruditez : Holier[2], pour expliquer l’Aphorisme, dit, que les grandes pertes de sang ne pouvant se faire sans une grande dissipation d’es-

    Journal, p. 185.

  1. Ὁκόσοισιν ἐν τοῖσι πυρετοῖσιν αἱμοῤῥαγέει πλῆθος ὁκοθενοῦν, ἐν τῇσιν ἀναλήψεσι τουτέοισιν αἱ κοιλίαι καθυγραίνονται.
  2. Vacuatio, immodico sanguine, per quam affluxit multum caloris & spiritûs, certum est prognosticon quòd ægrè admodùm reficietur æger & malè colorabitur, vel in totam vitam plerumque, ventriculus prætereà refrigerabitur, ita ut futurum sit ut lancinetur, infletur, neque concoquat, & ructus patiatur acidos ; quare cùm in convalescentibus partes inanitæ vehementer appetunt, copioso autem sanguine vacuato, ventriculus, hepar, & genus venosum refrigeratur, & nequeunt officium suum præstare, cruda & humida dejicientur, καθυγραίνονται enim usurpat Hippocrates, ubi alvus multa humida & liquida dejicit. Holler. in Aphor. 27. sect. 4.