II.
Ad valetudinis tutelam, nec tot, nec tanta speres à medicamentis, quot & quanta ab exercitio : Hoc gratum & jucundum, ingrata illa ; hoc efficacissimum, illa dubii eventus ; hoc partes cùm solidas, tùm fluidas immediatè juvat ; illa in fluidas dumtaxat vim suam ut plurimùm exerunt, & antequàm ad sanguinem pervenerint, ita immutantur, ut vim illam magnâ ex parte amittant.
Exercitatio prætere ubique præsto est, nihilque ferè est adjumenti & præsidii, quod ab eâ expectare sanitas non possit ; vis felicem partum prægnanti conciliare ? Quid in hunc finem paulò validiori ambulatione utiliùs ; dummodò mediis gestationis mensibus instituatur ? Vis infanti somnum accersere, ejusque consuetos dolores lenire ? Quid efficacius quàm ipsius agitatio in cunis ? Quin & adultis eadem quoque est quibusdam in regionibus lectulorum pensilium ratio ; qui, blando suo motu, debitum sanguinis circuitum restituunt, iisque qui à diuturnis morbis convalescunt, apprimè conveniunt. Vis rachitidem præcavere, quin & curare ? Quid aptius excogiutum est, quàm infantem,
