Protinus ecce lyram cum pectine corripit Orpheus,
Tangit et argutæ fila canora lyræ.
Nec mora : quæ jam se collidere saxa parabant,
Et collisa cavæ frangere texta trabis,
Sic quasi divinis præberent cantibus aures
(Ut quibus auditus motus ut ipse fuit)
Fixa suis utrinque locis citroque nec ultro,
Sunt progressa, per hæc sospes iitque ratis ;
Maximus hinc et honos, et gloria summa poetæ,
Morti tot celebres eripuisse viros.
Prisca sed illa forent vix nunc credenda, recente,
Si non sint etiam tempore nacta fidem.
Namque Poloniacis rediens Henricus ab oris,
Alter ut Æsonides per mare velivolum ;
Mille simul comites heroum e sanguine ducens,
Mille per infestæ cæca pericla viæ.
Non modo per rupes, per fluctivorasque Charybdes,
Sed magis et duros rupe fretoque viros ;
Quum jamjam classis posset peritura videri,
Et velut in punclo vitaque morsque foret,
Ilicet hymnisonam chelyn arripiente Philippo,
Et modulante animos edomitura feros,
Fixa velut quercus mox barbara corda manebant,
Hostica nec poterant tela nocere duci.
Quid ni divini parent ad carmina vatis
Ipsi homines, quamvis pectore et arte rudes ?
Ipsæ etiam rupes, ipsæ silvæque, feræque,
Portæe, modulis adstupuere lyræ :
Atque ita per Rheni, per sæva pericula ponti,
tot infestas hoste latrone vias,
Tertius Henricus triplici diademate dignus,
Tertia cui cœlo certa corona manet,
Sospes iit, sospesque redit cum sospite classe
Auricomæ referens vellera lætus ovis,
Atque sua salvos procul a tellure reduxit
Quotquot erant comites, quotquot erantque duces.
Ergo Threicii major quam gloria vatis
Te, Portæe, tuo sospite rege, manet.
Testis utrumque tuum nomen, quod numine certo,
Omine pro certo sors tibi certa dedit :
Qualis Jasoniæ puppi vates suus Orpheus,
Tu talis puppi Regis et ipse tui.
- ↑ Jean Daurat ou Dorat. Voyez la note de la page 2. La pièce précédente est du même auteur.
