LETTRE DE HUET[1]
- Petro et Samueli Fermatiis, Patri et Filio, Tolosam.
Cuim omnibus officijs amorem erga me suum Segrasius noster et jam nuncvester significauerit, turn illud longe milhi gratissimum est quod, quorumcumque hominurm aliqua laude florentium sibi conciliauit beneuolentiam, ejusdem me statim fecit participem. Quod sic interpretor, existimasse ipsum non certiorem propensi in me animi testificationem dare se posse, quam si quod in vita carissimum habet, amicos nempe, eos mnecum communes esse vellet. Quo beneficii genere, si unquam alias, nunc certe me cumulare pergit, cumi doctririn, ingenij et vrbanitatis egregia specimina vt ad me mitteretis, opera sua et aliqua fortasse nostri apud vos commendatione perfecit. Parum equidem mnunere isto eaque quam de me suscepisse videmini opinione dignum me prtebeam, nisi maximas vobis debere me gratias palam profitear et preclaras vtriusque vestrum (lotes apud omnes decantem. Quod autem tuas veterum scriptorum castigationes et conjectanea, necnon et pœmatia, tu Fermati pater, puncto meo approbare velle prt te fers, sic accipio te industrise tuT testem et plausorem, non judicem querere. Sic ergo habeto nihil mihi magis consentaneum videri quam quod,uvcX~sT'riv vocem nihili et a vero Athenwi [2] sensu alienam
- ↑ Lettre publi6e par M. Ch. Henry (Recherches sur les mnzanuscrits de Pierre de Fermat, p. 73-76) d'apres le manuscrit n~ 997 de la Bibliotheque de 1'Universite de Leyde, pages 139 et I4o, et la copie dans le manuscrit de la Bibliotheque nationale, Fonzcs latin n~ 11432, où elle est numérotée LXXVI.
- ↑ Voir ci-dessus, page 378, note 2.
