Page:Œuvres de Fermat, Tannery, tome 1, 1891.djvu/224

Cette page n’a pas encore été corrigée

tionem brevissino tempore a puncto M ad punctum H perveniat : probabile namque est naturam, qut operationes suas quam citissime urget, eo sponte collimaturam. Si itaque summa rectarum IN, NH, quæ est mensura motûs per inflexam MNH, sit minima quantitas, constahit propositum.

Hoc autem ex theoremate Cartesiano deduci vera, non fucata, Geometria statim demonstrabit; proposuit quippe Cartesius:

Si a puncto M ducatur radius MN, et ab eodem puncto M demnittatur perpendicularis MD,fiat autem

ut velocitas major ad minorem, ita DN ad NS,

a puncto autlen S excitetur perpendicularis SH et jungatt r radius NH, lumen a medio raro in punctum N incidens refringi in medio denso versus perpendiculare7n ad punctum H.

Huic vero theoremati Geometria nostra, ut constabit ex sequenti propositione pure geometrica, non refragatur.

Eslo circulus AHBM, cujus diameter ANB, centrum N, in cujus circumferentia sumpto quovis puncto M, jungatur radius MN et demittatur in diametrum perpendicularis MD. Detur pariter ratio DN ad NS et sit DN major ipsa NS. A puncto S excitetur ad diametrum perpendicularis SH occurrens circumferentixe in puncto H, a quo jungatur centro N radius HN. Fiat

ut DN ad NS, ita radius MN ad rectam NI:

Aio summam rectarum IN, NH esse minimam: hoc est, si sumatur, exempli gratia, quodlibet puncturm R ex parte semidiametri NB, et jungantur recta MR, RH, fiat autem

ut DN ad NS, ita MR ad RP,

sumamam rectarum PR et RH esse majorem summa rectarum IN et Nl.

Quod ut demonstremus, fiat

ut radius MN ad rectam DN, ita recta RN ad rectam NO,