Page:Œuvres de Fermat, Tannery, tome 1, 1891.djvu/102

Cette page n’a pas encore été corrigée

planum trianguli NOM sphseram qussitam secat secundum citrculum NAOM, quem ideo in superficie sphliser esse concludimus. Sit ipsius centrum C, a quo ad planum circuli excitetur perpendicularis CEB; patet in recta CB esse centrt'm sphlerse qutesite. A puncto F in rectam CB demittatur perpendicularis FB, quam et positione et magnitudine dari perspicuum est. A puncto C lucatur ACD ipsi FIB

Fig. 49.[1]

parallela; erit igitur angulus BCA rectus. Sed et recta BC est perpendicularis ad planurn circuli; ergo recta ACD est in plano circuli, ct datur positione; dantur itaque puncta A, D, in quibus cum circulo concurrit. Ponatur jam factum esse, et centrun inveniendce sphlere esse E, quod quidem in recta CB reperiri jam diximus ex Theodosio [2]. Junctte rectse FE, AE, ED erunt tequales, quum tria puncta, nempe F ex hypothesi etA et D ex demonstratis, sint in superficie sphserica. At tres rectæ FE, AE, ED sunt in eoderm piano: quum enim recte FB, ACD) sint parallelke, erunt in codem piano; sed et recta CB, ideoque tres FE,

  1. On a conserve, pour les figures de ce Traité, qui représentent des constructions dans l'espace, le mode de traces suivi dans l'édition des Faria, quelque diffdrentos qule soient a cet egard les habitudes modernes.
  2. Theodosii Tripolitæ Sphæricorum Libri tres, nusquam antehac grece excusi. lidem latine redditi per Joannem Penam, Regium Mathematicum. - Ad illustrissimum principiem Carolum Lotharingum cardinalem. - Paris, Andr6 Wechel, i558. - (Fermat cite ici le corollaire de I, 2.)