Page:Œuvres de Blaise Pascal, VII.djvu/358

Cette page n’a pas encore été corrigée

344 ŒUVRES

prolixa evadet ut vix inlra preestitutum tempus exsequi satis commode possit, genio et otio doctissi- morum geometrarum consulentes, ab his tanlum postulamus ut demonstrent, vel more antiquorum, vel certe per doctrinam indivisibilium (hanc enim demonstrandi viam amplectimur) omnia quae quse- sita sunt data esse : ita ut facile, ex demonstratis, quaelibet puncta quaesita ex datis in hypothesibus possint inveniri.

Et ut apertius mentem meam explicem, nec subsit aliquid ambiguum, exemplo rem illustro\ Propo- natur, verbi gratiâ, parabola ABC, cujus axis AB, basis AG, tangens BD, \perpendicularis\ axi CD. Inveniendum \sii\ centrum gravitatis trilinei DGB. Satisfactum esse problemati censerem, si demonstre- tur datum esse centrum gravitatis parabolae ABC, necnon et centrum gravitatis rectanguli CDBA, et proportionem hujus rectanguli cum parabola CBA ; ideôque datum esse centrum gravitatis quaesitum trilinei CDB ; nàm, etsi praecise punctum in quo reperitur centrum gravitatis non exhibeatur, de- monstratum tamen est datum esse, ciim ea ex qui- bus invenitur data sint, resque eô deducta erit ut nihil aliud supersit praeter calculum, in quo nec vis

��1. Cet exemple et la définition des trilignes (trilinei) se trouvaient déjà dans la Géométrie de Cavalieri ÇGeometria indivisilibus continuo- rum nova qiiadam rations promota, Bologne, i635, liv. IV) et dans la Quadrature du cercle de Grégoire de Saint- Vincent (Opus geometricum quadraturœ circuli et sectionum coni, Anvers, 16/I7),

2. L'édition originale dit parallela ; ce mot doit évidemment être remplacé par perpendiculûris.

�� �