Canon generalis ad progressionem naturalem quæ ab unitate sumit exordium.
Summa omnium in quolibet gradu est ad maximam in proximè superiori gradu,ut unitas ad exponentem superioris gradus [1].
Non de Reliquis disseram, quia hîc locus non est: haec obiter notavi ; reliqua facili negotio penetrantur, eo posito principio, in continua quantitate, quot- libet quantitates cujasvis generis quantilati superioris generis additas nihil ei superaddere. Sic puncta li- neis, lineae superficiebus, superficies solidis nihil adjiciunt: seu, ut numericis, in numerico tractatu, verbis utar, radiées quadratis, quadrata cubis, cubi quadrato-quadratis, etc., nihil apponunt. Quare, inferiores gradus, nullius valons existentes, non considerandi sunt. Hsec, quae indivisibilium studiosis familiaria sunt, subjungere placuit, ut nunquam satis mirata connexio, quâ ea etiam quae remotis- sima videntur in unum addicat unitatis amatrix natura, ex hoc exemplo prodeat, in quo, quantitatis continuœ dimensionem, cum numericarum potestatum summâ conjunctam contemplari licet.
- ↑ Cette règle n’est autre que la règle d’intégration : On admirera la netteté avec laquelle Pascal dégage le principe du calcul intégral.