« Dors min p’ tit quinquin, Min p’ tit pouchin, Min gros rojin ; Te m’ f’ ras du chagrin, Si te n’ dors point qu’à d’ main. »
« Ainsi l’aut’ jour, eun pauv’ dintelière,
In amiclotant sin p’tit garchon
Qui d’ puis tros quarts d’heure, n’ faijot qu’ braire,
Tâchot d’ l’ indormir par eun’ canchon. Ell’ li dijot : « Min Narcisse, D’ main t’ aras du pain n’épice, Du chuc à gogo, Si t’es sache, et qu’ te fais dodo. »
« Dors min p’ tit quinquin, Min p’ tit pouchin, Min gros rojin ; Te m’ f’ ras du chagrin, Si te n’ dors point qu’à d’ main. »
« Et si te m’ laich eun’ bonn’ semaine,
J’irai dégager tin biau sarau,
Tin patalon d’ drap, tin gilet d’laine….
Comme un p’ tit milord te s’ ras farau ! J’t’acat’ rai, l’ jour de l’ ducasse Un porichinell’ cocasse, Un turlututu, Pour juer l’air du Capiau-pointu.
« Dors min p’ tit quinquin, Min p’ tit pouchin, Min gros rojin ; Te m’ f’ ras du chagrin, Si te n’ dors point qu’à d’ main. »
« Nous irons dins l’ cour Jeannette-à-Vaques,
Vir les marionnett’s. Comm’ te riras,
Quand t’ intindras dire : « Un doup’ pou Jacques ! »[1]
Pa’ d’ porichinel qui parl’ magas !…
Te li mettra dins s’menotte,
Au lieu d’ doupe, un rond d’carotte I t’ dira : Merci !…
Pins’ comm’ nous arons du plaisi ! »
« Dors min p’ tit quinquin, Min p’ tit pouchin, Min gros rojin ; Te m’ f’ ras du chagrin, Si te n’ dors point qu’à d’ main. »
« Et si par hasard sin maite s’ fâche,
Ch’ est alors Narciss’ que nous rirons !
Sans n’n avoir invi’, j’ prindrai m’ n air mache
J’ li dirai sin nom et ses sournoms, J’ li dirai des fariboles I m’ in répondra des drôles ; Infin, un chacun Vera deux pestac’ au lieu d’un… »
« Dors min p’ tit quinquin, Min p’ tit pouchin, Min gros rojin ; Te m’ f’ ras du chagrin, Si te n’ dors point qu’à d’ main. »
« Allons serr’ tes yeux, dors min bonhomme
J’ vas dire eun’ prière à P’tit-Jésus
Pour qui vienne ichi, pindant tin somme,
T’ fair’ rêver qu’ j’ai les mains plein’ s d’écus, Pour qu’i t’apporte eun’ coquille, Avec du chirop qui guile Tout l’ long d’ tin minton… Te pourlèqu’ ras tros heur’s de long ! »
« Dors min p’ tit quinquin, Min p’ tit pouchin, Min gros rojin ; Te m’ f’ ras du chagrin, Si te n’ dors point qu’à d’ main. »
« L’ mos qui vient, d ’Saint’Nicolas ch’ est l’ fiête.
Pour sûr, au soir, i viendra t’ trouver.
I t’ f’ ra un sermon, et t’ laich’ ra mette
In d’ zous du balot, un grand painnier. I l’ rimplira, si tes sache D’ séquois qui t’ rindront bénache, Sans cha, sin baudet T’ invoira un grand martinet.
« Dors min p’ tit quinquin, Min p’ tit pouchin, Min gros rojin ; Te m’ f’ ras du chagrin, Si te n’ dors point qu’à d’ main. »
Ni les marionnettes, ni l’ pain n’ épice
N’ont produit d’effet. Mais l’ martinet
A vit’ rappagé l’ petit Narcisse,
Qui craignot d’ vir arriver l’ baudet. Il a dit s’ canchon-dormoire S’ mèr l’a mis dins s’n ochennoire A r’ pris son coussin,
Et répété vingt fos che r’ frain :
« Dors min p’ tit quinquin, Min p’ tit pouchin, Min gros rojin ; Te m’ f’ ras du chagrin, Si te n’ dors point qu’à d’ main. »
|