◄ Laisse CCLXXV | Laisse CCLXXVI | Laisse CCLXXVII ► |
De la beuté de lui vos dirai primiran :
Les pieç avoit copés e tot quatre bauzan ;
La choe avoit vermoille, cun se fust pint a man,
La crope larje, e le un costé blan,
E le autre fu noir plu che nul agreman,
Roge e magre la teste, e le col gros e san ;
Long estoit por bien corre, ni trop magre ni plan ;
Gai fu quant ert carjés, et au monter human.
Chali, un escüers, le conduit por le fran.
Ysorés l’oit montré Hestous, nostre catan.
« Sire », ce dist li duch, « par le cor sant Abran,
« Cist poüst cevaucer l’emperaor Troian.
— Voire », dist Ysorés ; « je vos jur por certan,
« Ne croi che Galaté, che fu au fil Prian,
« Poüst ja milor estre par durer grant afan.
« Por ce le voil mander au baron soveran,
« Ce est le niés Carlon, vostre cusin jerman ;
« Pri vos che dou mener ne moi soiés vilan.
« Quereç por moi un don a le niés Çarleman :
« Ch’il m’afi en bataile de sa solete man
« E laist moi esaier as autres Cristian,
« Char n’est bon a mesler le or avec le ran. »
En riant dit Hestous : « Sire, por san Johan,
« Je dirai vestre bon au senetor Roman ;
« Por defaut de ben dir n’i perdrés demi pan. »