fil ^BWJ’w– Mi fîAliHQItKfinB^ »"»
I flf 1^ « J dll Jtf ̃* (Lnlfl1 ? ril V ,» , iadarail.
I
• Al. Si r.«
Êfin. Hft.
êtuomtu O4
ohm %yûn r
MM. 3,
Aa. 1107.
)
̃M
î
<
Cant ii.
I
t
t
I
t
F.put UM
An. 1107.
.S
I » 1 l* 1/ i A
]– ntm^tafeaàa^dlBMK a^a^Htfa^aa.U»’ *̃-̃ *̃ ! -« » ̃mIémIiI Mi non detuiM^/sed adhoc gmfb«t pedoolo^» JaMMMât HSe ton» nlt– itito ~on dehMM<< ëd~ gM~~ Mde~MNtt hOM~t *.MeSqM ntje-~ ooippuhu», rAdiwtioMi aoo^i, «de hutf««j mthartkt, ace de darità tumoria baie coor^ui, ita ut nae braite ter «apradi v*k« «ne perkutocorpori» md qui* et» tumo/ «uriu. «««fignlik doter temea iotonà» non «fiioc est tedatm. ttUi iteque >m «s MdâfMeonibài «xImm nobia «mmbU» «moi Ktrm oortrk, qui ttsdmôoium ipris fiterà porttilMmt(«t apud fttermtiten mtnun ncuwtom 0»e R )«^Qt :qiia«iTi>MtprPpojituiBawgvdBottti«antc «otaboogm cooriBi vidb« K %k« Yertnun, h Deat n^ii pksiMi rertitumt «utitatem, et vcnkmdi ad vea’detferit opportunitatein. Sad oliia’ieoretion dkeoda wult, isti fratre» dicent vobU. Val. CVII. Ad PASCHALEM II Pafm.
HoffM m TolfriwnB, CtriMiiii’ii mxlmim ttmedUrimm «ketaa DotoiMa uMefiêcopom, ad id omm /̃̃ ̃̃wipimilM om|mUm.
PASCHMit MMM JPmliUâ, ho, hmtl» «eckmm Cmmumm mxmuUr, JMum mm omni tuhjtetimt oMimtitm. Reteisos à concilie Trecemi h’Kus nouer Vulgrinus, ecâcâia nostne canceUariat, anxiè oonquestua eut quod Dolemia ecdeiia dntinatia nrellentiv vetttw quibuadam Irgatn suis, eumiibi in episcoptqp sub pracaentia vertm degerit, et buic dectkMi ad eorum p^itiooero vestra Phternïta» C nasensum pnebumt, nfc ejoa excuaatianibuA quatnvu idoneit, adhuc aureni accotnmodare vokiem. Quanins mimait bene literatus et bonis rnpribtis omatua, multi» tamen aDegationibus huiuiliter iosufKcientiam aum pnetendens dieit se |K>tiùs mtilta gravia perpessurumquàm onusepiscopii hoc tetnpore uilàturum. Norit (tiitcntv<>stra Paternitas quia leges seculi (c), disaentiente (ilto familias «ai» ejus noiniiM* »ponsalia fitia (ieri non permittunt :’quantù (Hagis in sporualilms eccksUe id ol>servari cotivenit, in quibus, niai sincera subveniat caritas, quid boni est quod ]mt angariam facerr posait, aive fàcultates suas dùtribueodo ave seipsum ad martyritim exponendo, humana imbecillitas Nemo enim invitus bonuin facit, ctiainsi Iwiium est quod farit. Viuk nos admonet Spiritiissanctm in (jintiro cantii-omin Adjuro rat, fUite Hiarmmlem^noUu tmtaUtre dilectmn neque mgilort doaac ipm itlu Et ne diù verbis oneremus Sanctitatem vestram, flcuis genit>usn>nlis opporttiiu- et importuné imploraDiuscleinentiuiu vc^aram, utnullis vinculisol>edit>ntiir {£) prnxiirtum fratrem constringatis, rujussuluti quantum possumiisprovidere (ieixrmus ; «jiiia rtinidesarro fonte ttuscepimus, qui etiam tk*git magis in |o»> Iminili salvari, i|iiâm in alto ppridit»ri. Valete.
CV1II. Ad CUrum Dolemtem et STEPBAMM Conutem. NudM Vo%T»ua, <jom in «rctiMpMnifwm <%«nuil, id ooa, dttnclMn. I/o Iki qrntid Carmtonm eeekmm kumilu mmuttr cUro Ihlsnsu ecrlesur et Slrpkamo {e) (ùmtti tahittm. Bon* intentionis vestnr laïKiami» aflwtum, quod ulgrinum filium nostrum vitâ honestum srienlià ciarum elrpistis vohis in arrhiepiscopuni. Sed, quantum nobis videtur, frustra lalx>rat stiulium vratrum quia net ; prirtaxati rilii nostri Toluntas est dertioni vestrae actniiesccrf nec no»tne u potestatis ad boi- rum invitum cogère. Habent enim It^es imperiak-s, quia filio la mil ta disaentiente, nequaquam poatuint sponsalia sub nomiiu- rjus contrahi. Multo itaque minus spiritualn sponsi animas ad ̃piritualis spornse copulam in angaria est (m) In urlM Tramai «b «p i>ltW«ti cm» im«.»»mi Oomèm 1107.
(b) Eo qaippt mw Pmtaik ait lias» iaTJtaiii», tulmmmftvm PmtmÀm a/mé CmimMmm mUmil, lertr Onltnni Viuli, Mw Matra XII p. MO M 691
(t) Um tt Cml. <U *• « L. a Oif <k
Kh* «nptiali. Kx)««a batte* in epiMola K^m-oti ad Pnlr»«i«.
Id) IVlrecUotna non coopl PaaL-haln itw|U< ! ̃aMtSrm abba» llvrgtilaer <n rodma anno ̃̃ ejo» wniM MnaiSva aa^.
(«} Surpkmao Ooaaili Prutbirrr» Kudoaia 66*.
