Page:Recueil des Historiens des Gaules et de la France, tome15.djvu/15

Cette page n’a pas encore été corrigée

I XVII iMcii Il, <{** mdit ma* Cœimti- ̃ mm spalio mita •»«,. «Wh 24, «m •* «  ro, tive ad t~t da rsilt~~l~r~1A11 trr~lrr ’j’Is rt>, tiv* ad eumd* nkm Framearmm uriféu, rotlegitma inler fHM mmtamdm ftm ca**tt «  mt/mm» LMdimMU ad tmemm de 0 Uamcktns ibi detotfit, amwmm fraawm Pi «fruto vu, mi varia r*$»|i partibm atmm- qi ria. Hanc ht*rttim Lemdiemaat i qmdam «1 trancia vico, Mmte Gumari dicta, ia di- 01 vertas lerrarum pdrtM defimoùa* iiemi m qurm loeum nu Mont-Goumard, w jMfO 6 In-folitmenti, interprttali mmmu ; md d* «j Moutt-Gomero vel Gomerico, in Narmam- a nia, intelligi passe kaud inficias imut. Vt ut m ut, non aliud videtur id gemu hamismm qmèm M quo.1 S. Bernard** eœagiUU « termomOm m livi et lxvii tuper Caution canticonm, u rjcritatut ab Evercino, prajxmto Sfei«/U* ’•• drmt pmpe CoUmiam mjut pntinde episto- à la m ad Btrnardum trriplo beaditmium tub- C ]ict<~n<lam diximut. U XVIII. Qut» tequitw StepKani Vim$tensù arrhtrpitcopi ad Albericvm Ottientetn epù- >̃ ropum, À. S. Itgntum, eputola, matgwnento t rit quanti» rx monumentonm jacturn obtita tl tint irnrbrit qvadam kiitonat heu. Pian* d inro’/niVttm ut qw> tcmpore Stephamts, quon- <j tfam S. Rnfi canonietu, factv* iU Vienne*su nrchtrp’tcoptu, pi nrr in eatalogu iUnu t rr< Inim) mler epiicopo* eontumerutur. Vimnenti » 4ittUrr<T tcriptorrs, DD. MaupertuU t r Chevet, ad fabulas amandant qya de t Strphmni exauctoratum* ont* rot *crip$erat l />. Chontr. Quorum ti veniuet m monta I ~Insrula quam oulgnmur, pro~ocl~ in unam c otnne$ fantï ronvrnittrnt trnlentiam ta m ( iKlutitrm hqurl Strphanum, mulltt araualto- 1 fiif/»x impfUlum in contilio Bdlicrnti, rat «  prirurlrbal Lugdunentit archirpitcaput (eu- i ju tpiuirm ronrtlii neqve apud hittoricot, J wtf{w 11/W eonciliorum rolUctorrs, ulla tantôt 1 mrutorin), âA Romani l’ontificis auditntiam j,t .Huniitr ar jutnim deindt ut tnujuis et im- i furiabilibtu cimdtttonibus innvômliam tuam pur.jnrrl coram Atbcrica Qitietui rpiteopo, in ro futur propotito ut episcopatu « abdirnrrt. Fi qutdrm /liera* kabrmus Pétri Clumu. mm abbattt, tinte annum H 48 tcripUu, ,fnhiii Strphanum |>o»l illud infortunium ontolahir ri anno i i bO, llumbertut Lugdunrtmi archirpitcoput ad Sugernm teribetu de romrntu Carnoti ctlebrando Mittimiu, inijtitt, ad voa hune venerabilnn frairen nostnim et dilcctuoo ecci«sùe noatra filiui arcbiepiM-opum virum uliqu* rdigioMim ei vira tuHlri, quantùm licoent, aMistat. r Y/A. ScnpUu ab Eugénie III, qui Rom manm prmfuil reelesim ab anno « 45 utqve ad onnum 1 1 53, eptttolat d» rebut Framrin.«  roliegtmut. EMfuisitiort» «m tmU qwu trnpitl ad promovèndam Bimvtolpmitanam rxpeduùmem Ii Hep Ludovic* Vu .mmeftam, tnter quai umm kiwtmlù Cmutmntinopolitani Imperatorit ad Eugmium, namdum rditam, grntcè « latinl proamlgaamt, m qua

iMÔilX .P *« n r I S r f v l i R


v, r. d h

M. S«i-Virti. <1 Il.c f f t

fi

< t t y i ( t i f «~ <t<f~ III Papa ̃M &U. àou« avoa» nwe^Mé do Pape Laakis tt, ai auccUm k CAwtia Toçat» /une «nuée, I bltnt cOMMTMBt U Fnnoe. Uot 4c «U*. s’il écrivit que âa aattaê qoi lai iwwrt adnaaém. f m m ma éaMapa* 4* Utajr, povr momoacar m ip. k tocmrarvZïfcm Tmfèoa d* Igut**», w, au m* Hède/w manifestèrent eo phwiMin Miroite de la Tnàce. hea li*mteia dw*ot, dim NtAkttra, quek»du»dW bèttéa aroit pris aaiauk» daua V{o 9*f« «*• rmooe «P|«U *«•urnar, « que» U die t’étoit réfaodue en pbiwn endroite d* k terre not» avons ditque t lieu pouvait étn ; Mtmt-Gevmard, dan* l’Anmunoia ; maia il peut s’entendre aussi-bien de fcNtMta*en, dans k Nomuodie. Qtioi qu’il en Mt, nous cro/ons que 0» bérétiquet sont e«*ctewnt ka mènes que ceux que S. Bernard réfute dans M discours 66 et 67 sur le Cantique des cantiques, k prière d’Éwvin, prevAt de Steiofeldro près de iologne c’est pourquoi nous avons mis en note t lettre que celui-ci écrivit i S. Bernard. XVIII. La lettre dÉtienue, archevêque de riebua, nu légat Alberic. évéque d’Ostie, qui ient ensiVite, prouve combien il reste d’obscuriéê sur plusieurs points de l’histoire par la perte les monument. On ne sait en quel temps Etienne, lui avoit été chanoine de S. Ruf, fut fait arebeéque de Vtenm et les catalogues même ne font «s mention de .lui. Les historiens de l’église de ftenne, Chanel et Maupertuis, oui en parlent, raitent de fable ce qu’avoit dit Ctmier de sa dewsition. S’ils avoir nt connu les uns et les autres a lettre que nous imprimons, ils suroient été bienot d’accord ils auraient vu qu’Élienne ayant été xmdamné sur plusieurs chefs d’accusation dans un xmcile de Belley, auquel présidoit l’archevêque de ^jon (concile inconnu à tous les historiens et aux électeurs de conciles), U avoit appelé au Pape i rt que, cité à compi-ollre devant le légat Alberic k des conditions qu’il ne pouvoit rproplir, il étoit résolu à donner sa démission. En effet, nous avons une lettre que Pierre, abbé de Cluni, lui ccrivoit ivant l’année H 48, pour le consoler aprrt ton tnfortune ; et en 1150, Humbert, arcln»vé<^ue de I.i>n, écrivant a l’ablK Suger à l’occasion d’une assemblée qui devoit se tenir à Char-tri* Je vous envoie, it-il, notre vénérable frèrr Etienne, ;adis archevêque de Vienne, et maintenant affilié d no rr éyltsr, homme religieutc et expérimenté dont lu affaire*, /"»"̃ Ç«’ concoure ax*ec vous, en mon liru et plaîct, au projet que vous avet formé de défendre la cause de Dieu, selon le pouvoir que je lui en ai donné. n, domntim Stephanum, quondam Yiennenwm t in mai irais exercitatum, qui vobit in causa I>ei XIX. Eugène III, qui ocoipa le siège de Rome depuis l’année 1 145 jusqu’en 1 1 53, nous a fourni 119 lettres relatives à rhistoire de France, I^s plu* importantes sont celles qu’il écrivit pour seconder le projet de croisade à laquelle le Roi Louis4»4eune s étoit dévoué. Parmi ces lettres, il s’en trouve une de t’empereur de Gonstantinople, en grec et en latin, qui n’avoil pas encore été imprimée, dans laquelle l’Empereur Manuel promc<