346 Sim äofiefl on Qeibnig.
accidens non modale ? et quid si.puncto mathematico eoncederetur talis positio, an non etiam plura puncta malhematica extensionem facere possent ? ~ Vale etc. Dabam Hildesiae 46 Januarii 1708. .. : ii.Î :..ï.§
xxxu.
ïbeê flâoffeê au 2eilmi¿.
Ante dies aliquot commodatos accepi libros Magisterium artis et naturae inscriptos autore Francisco Lana nostro. Quos dum evolvo, incido in argumentum, quo ex motu penduli demonstrare se putat, quantitatem physice consideratam non esse in infinitum divisibilem, sed post finitas ejus divisiones tandem deveniri ad partes adco exiguas, quae natura sua sint physice seu realiter indivisibiles, quamvis non concedat esse metaphysice divisibiles, uti sunt puncta quae vocant inflala. Verba ejus quae pagina 374 Tomi primi inveniuntur, non refero, quod autorem illum in bibliotheca tua esse non dubitem. ln omnem tamen eventum pono primnm ejus syllogismum, ex quo totius argumenti summa perspici potest : Remoto pendulo a situ, in quo naturaliter quiescat, seu a finea directionis, post déterminatum numerum semivibrationum iterum acquirit quietem in cadem qua prius erat finea : sed si spatium, per quod movetur, esset divisibile in infinitum, nnnquam posset quiescere, ergo illud spatium non est ita divisibile. Supposito jam spatium locale componi ex punctis physicis, ex eodem motu penduli morulas in motu locali admittendas esse arguit. Ego ex principi, quae a le doctus sum, censeo negandam esse syllogismi propositionem, cujus véritatem autor supponit potins quam probat. Gratum mihi erit intelligere, an mentem bac in re tibi méditatissima sim assecutus. Nam quod morulas spectat, doctus sum satis ex scheda quadam tua ad Clarissimum Foucher Diario Parisiensi inserta, te eas perinde ac saltum in natura res puere ;
Colonia moneor, prodiisse Antverpiae dissertationem l. contra Antoninum Reginaldum sub titulo : De Menle S. Concilii Tridentini circa gratiam
