Page:Leibniz - Die philosophischen Schriften hg. Gerhardt Band 1.djvu/249

Cette page n’est pas destinée à être corrigée.

Gîdbatb au Qcibnig. 235

rnon involvere, reete rédigis in syllogismos. Dubitas autem de majore et rminore prosyllogismi, itaque explieas tuam sententiam : Conceptus entis non partieipantis de non ente, duo involvit, unum 0880, alterum nihil non 0880 seu omnia 0880. Quare non possum eoneedere, eum esse simplicissimum ; compositus enim est ex his duobus, -quae an sint eompatibilia, magna quaestio est. lmpossibile enim videtur dari ens, quod sit omnia ; de tali enim ente diei poterit, illud esse TE ; item illud esse ME, quod puto non admittes.

Si talis esset eonceptus Entis perfeetissimi, qualem Tu hic faeis, ille non solum esset compositus, sed ita etiam compositus, ut magis compositus esse non posset, innumeraque contineret se invieem tollentia. Vis enim coneeptum Entis perfeetissimi involvere *rô esse, deindo etiam rô nihil non esse seu asse omnia, illudque esse omnia seu nihil non esse explicas per aggregationem seu accumulationem omnium entium, quae sunt, quaeque esse possunt. lta ut ens perfeetissimum compositum sit ex omnibus entibus, quae sunt, quaeque cogitantur. Qua ratione ens perfectissimum simul erit substantia et aeeidens, erit ab alio dependens et a se ipso existens, erit extensum son corpus et non extensum seu cogitans, erit vivens et non vivens, erit homo et brutum 25), erit equus, erit leo, erit canis etc. erit Petrus, erit Paulus, erit Tu, erit ego, et sie de ceteris. Omnia enim, quae reeensui, entia sunt, et innnmera alia quae nee ego nee quisquam alius reeensere unquam poterit : sunt enim indéfinita. Quae omnia si ens perfectissimum esse debet, quis tam bebes est, quin videat talem conceptum involvere contradietionem ? Atego longe alium conceptum entis perfeetissimi mox dabo. Pergis :

hlinorem quoque eoncedere non possum, neque enim video, eur necesse sit, Ens perfectissimum non partieipare de non ente, seu, ne in voeabulis Iudamus, nihil non esse, praesertim si eam, quam ex Tuis verbis eollegisse visus sum, perflectionis définitionem sequamur, ut perfeetissimum sit optimum seu cum ratione optabilissimum.

Perfeetum et bonum ut ego intelligo, non est, quod est cum ratione optahile, sed quod ponit aliquid in re. Quod certe ex se et sua natura 25) Scilieet quoad diversas essentiae suae partes.