Page:Leibniz - Die philosophischen Schriften hg. Gerhardt Band 1.djvu/151

Cette page n’est pas destinée à être corrigée.

5V|fl’i*~ IB ?

finiu, nec ullo modo finitn connipi pnuselïi ; quaadam yarn vi nnnsae nui iuhlerumfl), quau tnmen, ubi ahstracle wncipviuntur, in partes poasunt úividi et flnitn ommiderlri “’) : quudnm deniqua infinila, vel si mμvis induflniln dici, pmpuifva quad nullu numero fldaequari posaint, qunu tanzen mljnru et minor-a pouunt mnuipifl), quis non seqititur illa necœlariu eue noqualil debnre, que uullu numuro udauquari posauntfl), ul. ex lllnlo umplu at nliis multts lit manilutum.

› lhliique Linus-ax nrrurum et wnfuuiouum, qune uiruu quuentionam infiniti nrlufl sunt, brévitel’ indicnvifl), casque ni [nilor deposui adao, ul. uon putuni ullflm mnnara qunesüuuum de*infinibo, quam hic nou áttigi, nut quan non ax dictis iacillime solvi quant, quaa nirca baee la diulius detineœ non opérae prufiutn judieo.

Vefum hic nbilor nature vulim, quod Paripnu-tici, ul. pute, male iuœllaxœ mnt dexnnnslntinvnem Vuterum, quu asœuxlm niœhantur DEI uisusntinm. 17) ul. subsianlin, uewruitas cx senlentia auwris. IS] ut durfltîo, exkansio.

19) ul mensuru, campus.

20) ul. matuum varialiunns.

il) bne llathemaliuis plerisque agnitum, nominatim Cardnuu, egregiv lulmn, ul viden, observnlum et diligeuler inculmtum ah autare nostru. ii) Egn seinper distinxi lmmensum : tb Iulerminalu sau wrmiuum nou hbenle, et id cui uihil : uldi puœsi., ab eo quod numerunx assignnbilem nuperat. llreviler gmdus uoustituo : Omnià, Maximum, lnfinitum. Ouicquid nmnia oantinel, est maximum in entilale, quumndmodum spaiium in omnas dimanliones inlerminatum est maximum in exœnsiune. Item quod omnia ülliuot, infinilissimum, ut vocarn snleu, sivr* absolute infinitum est. Maximum est omnia : ui generis seu cui nil appuui putest, uv. finea rufllfl utriuqte inlarmiulln, quam rslilifinilziln esse palet, nam omnem tonlinel longituflinom. Infinita deuique infimi grndus sunt quorum magnitutln major ait quam ul. 1 nobin ruiinne ussignabili ad scnsihilia pussit explicari, quanqu’lm aliquid deiur ipxis majus, quemadumdum sputium înlinitum inter uymplniofl M. Il yperbolnm Apullnnii compnehonsum, quod ex nmderutissimis infinilla uaum est, cui respomlat quodammodo in numeris sumñia hujus quii }{ }{ etc. quan est § . Modo scilicet iulelligμmus ipuim 0 seu Nuliilliem wi potins huc loco qunntitalem infiuiue seu inassiguuhiliuar parvnm, nnjflint une minnremve, prout ulümum seriei hujun frncliunuun inlînilae FGIIÎIIUNHI, qui infinitus et ipm : est, minorem ntajoremve ussumsarimus. kill ! ! anim in numemo non cadit.