II.
Leibniz an Hobbes.
Non tarn miraberis credo, Vir Glarissiiae, compellari Te ab ignoto, suetus ad omoia humaoitaUs offioia, quam a me, id est quando Dulla alia re Tibi cogniius sum, ab harum literanioi autore, quas noo diffiteor rüdes, neque Te dignas : addo et festinatas, quod non negabit laitor earum, vir optimus, qui eodem mecum bospitio Parisiis atiquandiu usus, pridie abiUis sui inier coenaudu« ! rogavü, haberemne aliquid perfereodum ad Te, oam aiiquoties jam aote Tuum nomen iuter nos frequentatum erai muUo cum honore, quem viriuiibus Tuis deberi oonstßi. Ego eo velut ictu excitat4]S, cum ille praesertim professus esset notitiam Tecum jam a muUo tempore contractam, impetum scribeodi de improviso sumsi, de quo prout videbiiur siatues, naoi si notitiam meam rejicis, non vitabis cultum.
Equidem diu est quod scripta Tua versavi, digna seculo, digna Te, qui primus illam accuratam disputandi ac demonstrandi raüonem, veteribus velut per transennam iospectam, in civilis soientiae ciara luce posuisti : sed «in libello de Give Te ipsum superasse videris, iis rationum nervis, eo sententiarum pondere, ut saepe oracala poüus reddere, quam dogmata tradere credi possis. Ego quem neque paradoia deterrei, aec noviiaiis iUecebrae abripiunt, credidi operae pretium me facturum, si ipsas fibras intariores doctrioae Tuae radidius scrutarer, neque enim ad eoDclusiMies jstera meum est, negiectis demonslrationibus, quibus ab autore muoiunUir.
Principio igitur a naturae humanae contemplatione orsus, illud observas non homiojbus minus quam besliis impetum quendam esse in obvia quaequa appetita involandi ; baue spem solo metu frenari, quem fecero possunI tot aliorum concurrontes in idem vires. Nara cum illud posuisses, id cuique jus esse, quod necessarium factu videatur ad incolumitatem tutandam, ei unumquemque aecessitatum suarum judicem statuisses, facile conelusisti, jusUiffl Omnibus in omnes bellum eo rerum statu consecuiurum. Quod eam intemednum esset futurum, ea virium paritate, ut fortissimus a debilissimo ocddi possit, inde pacis consilia agitari coepia. Hactenus nihil habeo, quod resistam : neque enim illud objiciam, ferendas potius hujus vitae injurias, quam periculo futurae repellendas, quaeque alia Theologi ac Jurisconsulti in Te congessere : satis enim video, demonstrationes Tuas esse ut in Geometria
