APPENDICE 4] 3 [41] Aoxnücav, sperare. — « Quadammadô, veluti regnare. » (919- 43) [42] lïepmômaaeu, cantemnunt et incidzmt. — Seusus est: «qui· dam, cum uxares locupletes duxerun t, ipsi spantè, earum divitias, ut animi pinnulas, amputant, ue his sublatœ avalent; » nam sic interpretandum esse locum suadent verba, et lacus planus paulo i11:f}'à_, in his verbis: ·1r).aî•·:0v p.Èv aîpsïaücu [u· 1. 71.] (919. 46) [43] Kâv p.évma·v.,1neliltS est.- « Si enim uxares divites manea,nt.> 919- 59) [44] Team yàp êpwmâ. - Tatus hic locus carruptus est. (920. 12) [45] lbuysïv 11.; Ev Exen. — "EX01 lego. SBNSNS est: « eam vero quœ se amare fatetwr nemo nan debetfugere et execrari, uan uxarem ducere, etc. » (920. 17) [46] l`Ia1.z¤·up.évau ôè taü Hpwrayévouç, Citm ülitéîn, etc. — Intelligen- dum est Daphnœi hœc esse verba, et fortasse deest in grœca Ampvaïo;. Sensus est: « vides quomada, dùm semper ad commu- nem hypathesin redit, eà nas adducat, non invitos, ut necesse sit restim sequi, et amorem nuptialem in genere defendere. » Postea Authemion respondets « intelligo, inquit, quiuimo et pluribus quam antea rationibus ab amore illas prahibere conatur; » hoc enim signüicant ea verba: àp.15vsv. ôuà wzkauôvmv vüv aûzobç êpêv. « Tu vero, modo tantùm fer apem opibus, quibus nos maximè nunc Peisias terret. » Sic sensus erit apertus ; ut autem sic intelligatur, ubi legitur si ôè fiaqôilawv, reponendum : ab ôè Boûûvmv. (920. 20 et 25) [47] Ai àà eniqapmç, pudicœ. — Tatum hoc per interragatiaviem legendum puta: « quid pudicœ? nonne earum severitas et can- tractum os habet aliquid grave et intolerandum ? » Sed suspicor , madô legendum xa-ra;3§u·r:wp1év<>v, ut signi/îcet munditiem quam videmusferè in pudicis. (920. 30) [48] Kmzacaugipérwv. — Locus discutiendus. (920. 36) [49] Hzojus aras, etc. , Ãçïspà xa`1.v¤1a1Sç. — Sensus est: « Belestiœ templa habent, aut certè Veneris Belesticœ, Alexaudrini, sic imperante rege; nam vult nan amplius ab Alexandrinis Beles- tiam vocatam sed Venerem Belesticam. » (920. 54) [50] ’Qxup¤>p.év¢p· —- Nan est namen proprium, sed sensus est: « Antiganus, cùm scriberet ei qui prœsidio tenebat Jllunichiam, et in ea munienda erat accupatus, jussit non tantùrn ut tarqnem faceret 'validum, sed et canem invalidum, indicans scilicet ut Athenieusium opes frangeret. » (921. 20) [51] A·5ap.nxw:a. — « Dijicile enim duo conveniunt cùm utrumque fervitlum adhuc est, et in ipso juventutisflare. >> (921. 37)
�
