Page:La Boétie - Œuvres complètes Bonnefon 1892.djvu/317

Cette page n’a pas encore été corrigée

POEMATA 231, In capjî e_/Z, wcor, guttus quem quœrimus, audis, 185 Expeéïans trepidus raphanos vel forjtan optans, hqtius extentum ne fceua nouacula mœchum Eniret, E? reliquis caueat pro/itque maritis. Nec tamen idcirco, qua fortuna reducet Incolumem, fapies .· tantum hoc zvaluere pericla, 189 Quodjtrepitum ad quemcumque tremens Efpallidus intras,. Expeôtans dum te caftigent verbera. Viuis Iam bis, iamque iterum fortunœ munere .· tandem Viue tuo. Quid adlzuc rejoeîtas? Alligat eha, Aigue a vermiculo nunquam exterrebere, donec 195 Prœda vorax toties elufs pendeat hamis. Ergo age , nilne mouent tot tantaque? Sentio, tecurn Iamdudum fremis, E? tibi mens immurmurat intus : Pojtquam me prohibes matronam tange-re, faltem 1 Quod fupereft vnum, fcortabor, te duce. — Mene? 200 Quœre alium .· non his ego ham, ne dtxeris, author. Non ego te vetitœ abduéîfum de limine nuptce Inuitem lzyiro, aut quœram intrzüje popinœ. Non modô mx dirœ kruatum ex ore leœnce Szytineam abieczfe lupœ. Cur dic`ta maligne 205 In peius rapis? ojiciunt nil nomina, fed res. Tu mala dejultim te iatïtas in noua : dextrum vt Expedias E fortè pedem, grauet inde _hnyirum Alta palus, recidens cœno immerferis eodem. Quid? nzf mœcharis, fcortari tene necefe qt? 210 Anne tibi, nih turpe, placet nihil? V_/que adeone Et prurit fola ëf iuuat interdiâa 'uoluptas? Cum te iura vocent ad irqti fœdera leéti, Inuitet natura parens, É? prœmia ponat Libera cum ` primis E9’ duri pura Zaboris