Page:Descartes - Œuvres, éd. Adam et Tannery, X.djvu/426

Cette page n’a pas encore été corrigée

414 REGULiE ?4-

movetur ab objedo, figuram quam recipit deferri ad aliam quamdam corporis partem, quœ vocatur fenfus communis, eodem inftanti & abfque vllius entis reali tranfitu ab vno ad aliud : plane eodem modo, quo nunc, dum fcribo, intelligo eodem înflanti quo finguli ^ charaderes in chartâ exprimuntur, non tantùm infe- riorem calami partem moveri, fed nullum in hac vel minimum motum elle poiTe, quin fimul etiam in toto calamo recipiatur ; atquc illas omnes motuum diverfi- tates etiam à fuperiori ejus parte in aëre defignari, 'o etiamfi nihil reale ab vno extremo ad aliud tranfmi- grare concipiam. Quis enim putet minorem cffc con- nexionem inter partes corporis humani, quàm inter illas calami, & quid fimplicius excogitari poteft ad hoc exprimendum ? i5

Tertio, concipiendum eft, fenfum communem fungi etiam vice figilli ad eafdem figuras vel ideas, à fenfibus externis puras & fme corpore venientes, in phantafià vel imaginatione veluti in cerâ formandas ; atque hanc phantafiam efle veram partem corporis, & tantaî ma- 20 gnitudinis, vt diverfe ejus portiones plures figuras ab invicem diflindas induere poflTmt, illafque diutiùs foleant retinere : tuncque eadem efl quai mcmoria appellatur.

Quarto, concipiendum efl, vim motricem five ipfos ^^ nervos originem fuam ducere à cerebro, in quo phan- tafià eft, à quâ illi diverfimodè moventur, vt fenfus communis à fenfu externo, five vt totus calamus à parte fui inferiore. Quod exemplum etiam ollendit,

3 Au-dessus de vllius entis] intelligentis addition H. — 22 diutiùs omis H.

�� �